Door Piet Van de Velde
Er waart een spook door de Campus van Etterbeek. Een spook genaamd angst. Na een ietwat brutale overval op een VUB-student verscheen er een artikel in een Vlaamse sensatiekrant dat bol stond van de gebruikelijke vooroordelen over Brussel. Later die week sprong ook de stadsradio FM Brussel op de kar van de mediahetze. In het vraag-en-antwoordspel van de presentator liet hij zich het volgende ontvallen: “Ja, ik ga daar naar de VUB … om goedkoop te fotokopiëren” en “Er hangt toch een ongezellig sfeertje op die VUB en er is daar toch niets te doen in die buurt.” Eigenaardig, want de stadsradio is gevestigd op slechts op een kwartier stappen, in het Flageygebouw. Waarschijnlijk moet deze radiopresentator ook via een politie-escorte tot aan het Crazy Copy Center gebracht worden.
Zoals het de goede Vlaming betaamt, kroop ook de verontruste ouder in zijn pen. Tijdens de inschrijvingen had niemand hen gewaarschuwd. Misschien moet de Dienst Inschrijvingen bij de volgende infodagen alle mogelijke doemscenario’s afficheren. Een paar mogelijkheden: Kom naar de VUB want misschien wordt u levend verbrand door leden van het Front National of, mijn persoonlijke favoriet (liefst in sigarettenpakstickerformaat), De VUB kan de dood veroorzaken.
Alle gekheid even terzijde gelaten, de keuze voor een grootstad als Brussel staat inderdaad garant voor een aantal risico’s. Natuurlijk, en hiervoor hoeft men geen master in de Wiskunde te bezitten, is de statistische kans dat er iets gebeurt in een stad van meer dan een miljoen inwoners groter dan in een dorp of provinciestadje. Maar genoeg over Leuven en Gent. Is het leven in een wereldvreemd dorp dan zoveel aangenamer of bruisender dan in een wereldstad mét diversiteit? Het spijtige van de zaak is dat zelfs binnen deze instelling deze mening enkel voor een minderheid echt opgaat. Zo werd op de studentenraadsvergadering van 1 december 2008 nog een groot betoog gehouden over hoe externen het onveiligheidsgevoel op en rond de campus verhogen.
“De VUB kan de dood veroorzaken.”
De heer Steen, facility manager, legde haarfijn uit hoe met meer evenredig geplaatste lichten en minder externen, de VUB een veiliger omgeving zou worden. Een levendige studentencampus was even erg ver weg. Concreet kwam het erop neer dat men het BSG liever geen toelating gaf om externen nog feestjes te laten organiseren in het weekend, dat men liever de organisatoren verplicht om strikte controles uit te voeren op studentenkaarten bij td’s en dat de feestzaal zelf een pak vroeger moet worden dichtgegooid. Het BSG pruttelde wat tegen. Een vroeger sluitingsuur leek onredelijk, maar goed, de zogenaamde externen waren ze ook liever kwijt dan rijk.
Het resultaat? Iedereen die liever zijn weekend doorbrengt op en rond de campus krijgt er nu een levensloze oase bij. Gratis, voor niets. Cadeau. Het plotse onveilgheidsgevoel heeft er in feite voor gezorgd dat er bruusk nieuwe maatregelen worden genomen die als gevolg van paniekvoetbal veel te defensief overkomen. Dit alles lijkt in schril contrast te staan met de al geleverde inspanningen van rector De Knop om zijn campus levendig en vrijdenkend te houden. Echter, geen gemaar. De facility manager beweert trouwens dat de geschiedenis hem gelijkgaf, geeft en zal blijven geven. Prompt werd Het Nieuwsblad (alweer) aangehaald.
Naar aanleiding van het Virgina Tech-incident (waar een dolgedraaide student een aantal van zijn medestudenten neerknalde) schreef deze kwaliteitskrant dat zoiets in België niet kon gebeuren, tenzij met messen. Vuurwapens zijn hier heel moeilijk verkrijgbaar, maar messen, dat is een heel ander verhaal. Messen worden immers niet altijd aanzien als mogelijke wapens. En kijk, in het voorval tijdens het weekend van 28 november speelden messen een niet onbelangrijke rol. De gedachtegang dat VUB-studenten, op een levendige campus waar iedereen zich min of meer thuis voelt, redelijke mensen kunnen zijn heb ik niemand horen maken. Spijtig voor een universiteit die prat gaat op de leuze Redelijk eigenzinnig. Zo ziet u maar, eigenzinnige plotwendingen hebben soms rare gevolgen, maar laten we nu voortaan eerst een pleidooi houden om ook redelijk te zijn.
0 Comment